darwin-australie
1 augustus 2014 - Darwin, Australië
<HTML><META HTTP-EQUIV="content-type" CONTENT="text/html;charset=utf-8">
de vlucht van bangkok naar darwin bleek de goedkoopste te zijn (600 euro
verschil met Cairns) Ik was wel wat zenuwachtig om Australie binnen te komen.
Had ik wel het juiste visum en aan mijn schoenen hing wat modder. Het enige
probleem wat er was is dat ik redelijk onherkenbaar ben geworden. vooral de
baard. ik krijg van de dame van de imigratie de tip om me te scheren en naar de
kapper te gaan. <BR><BR>Darwin blijkt geen slechte plek om te zijn. Op de
luchthaven ontmoet ik eerst Cedric een Franse kok die in Engeland werkt en even
later Laetitia. samen nemen we de shuttlebus naar onze hostels. Laetitia slaapt
ook in YHA en cedric verblijft in het hostel tegenover het onze. we moeten nog
een hele tijd overbruggen wnat het is nog maar 6u in de ochtend. <BR><BR>we
gaan voor ochtend wandelig. een aantal dingen valt meteen op. reusachtige
vleermuizen zijn nog op jacht, er zitten gewoon grote papagaaien in de bomen,
en ondanks het vroege uur lijkt het wel of dat iedereen aan het lopen of aan
het fietsen is. <BR><BR>na onze wandeling gaan we op zoek naar ontbijt. op
advies van de man van ons hostel worden dat pannekoeken voor 9 dollar. een goede
keuze. <BR><BR>de rest van de dag doen we niet zo heel veel, ik kijk vooral uit
naar het eerste moment dat ik zelf kan koken. pasta bolognaise die smaalt zoals
ik hem maak. eigenlijk komt het er gewoon op neer dat het heel leuk is om
smaken van thuis te proeven. het voordeel van hostels met uitgebreide keukens.
<BR><BR>de eerste dag in darwin is het een beetje orienteren wat zijn de
mogelijkheden en wat niet. we wandelen een beetje rond. een klaterpartij over
de rotsen op het strand, een oude gevangenis waar een werkkamp is, en een
bezoek aan vliegtuigmuseum waar een b52 bommenwerper staat van het amerikaanse
leger. leuk maar niet bijzonder. <BR><BR>voor de volgende dagen huren we met 3
een auto en trekken erop uit. het huren koste wel wat moeite omdat de meeste
autoverhuur zaken volledig uitverhuurt waren. in australie is iets meer
voorbereiding nodig dan azie. uiteindelijk vinden we een auto bij wicked met een
tent op het dalk. <BR><BR>kakadunational park is het doel,
crocodiledundeecountry woals het hier wordt genoemt. het kost ons een hele dag
om daar te geraken.we slapen dichtbij een camping waar vrienden van cedric
werken. de eerste dag rijden we naar ubir in het noorden van het park. ubir is
een plek die belangrijk is voor de aboriginals. er zijn een aantal interessante
rotstekeningen en we doen een lange wandeling door de natuur. we spotten de
eerste saltie zoals de zoutwaterkrokodillen hier worden genoemd. ze liggen met
2 rustig aan de kant te zonnen. ongeveer 4 meter lang. in de namiddag krijgen
we de tip om te gaan te kijken als het vloed is bij de oversteek naar het
aboriginalland arnhemland. arnhemland kan je alleen bezoeken mits een speciale
vergunning. het is een reservaat voor de aboriginals.
doordat het zout water de rivier instroomt en er blijkbaar vissen
het zoute water volgen zijn de krokodillen plots actief. ze verlaten de rand
van het water en zwemmen in stealthmodus doorheen het water. alleen de staart
beweegt. <BR> veel moeite schijnen ze niet te moeten doen om door de stroming te glijden. op de oversteek die ondertussen onder water staat staan nog steeds mensen te vissen. Ieder jaar sterven er mensen op deze manier. Macho vissers die worden aangevallen door een krokodil.
De zonsondergang bekijken we in ubir en dan is tijd om terug te gaan naar de camping.
dag 2 in kakadupark brengen we door rond nooragie. we zijn redelijk laat vertrokken voor de wandeling die volgens het plan 8 uur zqal duren. de wandeling brengt ons langs rotstekeningen van de aboriginals, over een rotsmassief en door de bossen. de gehoopte ontmoetingen dieren die in het wild leven hebben we niet. de wandeling is erg afwisselind door de wijzigen in de vegetatie. uiteindelijk doen we de wandeling in 5 uur.
de laatste dag rijden we helemaal naar het zuiden. van een van de vrienden van cedric krijgen we de tip om naar een afgelegen meertje met waterval te gaan. onze auto kan niet tot daar rijden maar het is ongeveer 20 min wandelen. de wandeling is zeker de moeite en het meertje erg mooi. het water is kristal helder. we eten hier ons middageten en gaan dan op weg naar de volgende wandeling. het is ongeveer 6 km offroad en we begrijpen meteen waarom wicked ons eigenlijk niet toestaat om offroad te gaan. we worden erg door elkaar geschud en de 6 km duurt bijna een uur. aangekomen bij de plek van de wandeleling besluiten we snel om niet de langste wandeling te doen wegens te laat. we wandelen naar het uitzichtpunt en besluiten de zonsondergang mee te nemen. deze keer zijn we maar met 3 op de berg en we besluiten om te wachten tot de zon volledig onder is. heerlijk kleuren. de terugweg is een beetje problematisch omdat we in een poging om op de beste rots te geraken voor de zonsondergang een heel eind van het gemarkeerde pad waren afgeweken. na een beetje zoeken vinden we de weg maar ik begrijp nu wel hoe mensen verdwaald geraken in het park.
op de terugweg naar de kampplaats zien we een enorm vuur. we maken ons een beetje zorgen of de kampplaats wel veilig is. als we op de kampplaats aankomen ontmoeten we nog 2 mensen van frankrijk. deze hebben er alle vertrouwen in dat het veilig zal zijn. de fransman denkt dat ie rangers heeft gezien die het vuur onder controle houden. vuur wordt gebruikt in om het park te beheren.
laetitia besluit om de volgende dag met de franssen op te trekken en ik en cedric vertrekken om 6 uur om naar lichtfieldpark te gaan. s morgens zien we alle dieren waar we de afgelopen dagen op zoek naar geweest zijn. walibies, paarden, ezels,
lichtfieldpark ligt op de terugweg naar darwin maar omdat e auto terugmoet zijn om 15u30 moeten we ons haasten. in lichtfieldpark besluiten we gewoon om naar een meer met een waterval te gaan. een korte wandeling van een paar km even zwemmen en weer terug. op de terugweg stel ik plots vast dat de 2 streepjes benzine plots een rood lampje worden en dat met nog 40 km tot aan het volgende benzinestation. ik probeer zo zuinig mogelijk te rijden en net als ik denk dat we het zullen halen is het verhaaltje uit. iets te vroeg gejuicht. ik blijf bij de auto en cedric lift de resterende 3 km naar het benzine station. een halfuurtje later is hij terug en kunnen we de reis verder zetten. de auto grondig laten poetsen zodat het niet opvalt dat we offroad hebben gereden en inchecken in ons hostel. cedric vliegt naar cairns dus ik ga op zoek naar nieuwe reisgenoten.
