van chosul naar nangatse

Als ontbijt krijgen we een of ander lokaal brood dat naar niet zo heel smaakt met gebakken ei. Zoveel mogelijk proberen van te eten samen met thee en een cola. Vandaag staat de eerste bergpas op het menu. Van 3600 meter naar 4800 meter.met een bang hartje begin ik eraan. Rustig naar boven zonder te hijgen. Het gaat goed en naarmate de'klim vordert kan ik langzaam iets versnellen. Tijdens de klim krijgen we voortdurend aanmoedigingen. Op een bepaald punt zie ik rhinus omsingelt door monnikken die speciaal gestopt zijn om ons te bewonderen. Ze willen met ons en onze fiets op de foto. Je zou denken dat monniken arm zijn maar ook bij hen is de iphone aanwezig. Om de zoveel km even rusten om te eten en te drinken. In de laatste km kom ik nog bij de papa en bij Rob. Een prestige sprintje dringt zich op. Ik had helemaal niets door. Rob had het een einde van de klim achterhaald aan de vlaggetjes. Gelukkig heb ik nog een beetje explosiviteit in de benen. Eerste boven dat had ik smorgens niet verwacht. Op de top is het behoorlijk koud. Er vallen zelfs een paar kleine vlokjes hagel.De bus staat op ons op te wachten bij de top. Warme kleren aandoen,nog wat eten en dan kunnen we aan de afdaling beginnen.

Na de top wacht ons één prachtig vergezicht. Een uitgestrekt bergmeer met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. Geweldig!. Ondanks de koude worden de camera's terug bovengehaald. Na de foto's beginnen we aan geweldige afdaling. Snelheden boven de 50 km per uur. De vrachtwagenchauffeurs die ze inhalen verklaren ons zot. Na de afdaling eten we op aanraden van de gids noodles uit een pak. Ik heb al wel wat ervaring met die dingen en vaak zijn ze zo pikant dat je ze niet kan eten. Met de nodige gebaren taal krijgen we niet pikante noodles. Even later komt een Poolse reisgids ons uitleggen hoe je niet pikante noodles besteld. Blijkbaar was onze gebaren taal toch beter dan haar chinees. Haar noodles zijn niet te eten. De eigenaar van de chip blijkt een echte commersant te zijn. Na de noodles begint hij glazen met warm water te vullen. Terwijl wij aan discussiëren zijn wat we ermee moeten doen biedt hij oploskoffie aan. Tuurlijk wil iedereen dat wel. Na het middageten beginnen we wat voor mij het zwaarste stuk bleek te zijn. De hele tijd wind op kop en licht glooiend terrein. Ik kom een maar keer de man met de hamer tegen. Misschien teveel krachten verspilt op de klim? Op het einde krijg ik zelfs mijn arm amper omhoog om de locale bevolking te groeten. Ondanks de prachtige rit ben ik blij als we in het hotel zijn. Helemaal kapot.Het enige waar ik aan kan denken is slapen. Na een dutje van 1,5 uur gaan we eten en daarna terug bed in om te rusten. Het menu bestaat uit rijst met gefrituurde eend, aardappel reepjes met een smaakje, mais en worteltjes en kip met groentjes. Ik probeer zoveel mogelijk te eten. Hopelijk hersteld het lichaam wat want morgen wordt terug een zware dag