eerste fietsrit

De eerste echte fietsdag. We beginnen met een relatief vlakke rit. We nemen nog snel een foto van het winterpaleis en dan zijn we ermee weg. De eerste kilometers is er erg veel verkeer. Eens buiten Lhasa is het precies een industriële verkoop plaats. Kilometers lang strekken de bulldozers en bouwmaterialen die je kan kopen zich uit. Na dit stuk wordt het rustiger hoewel de baan druk blijft. De bus wacht om de zoveel kilometer op en langzaam vormt zich er een groepje van 4. Afwisselend doen we kop. De eerste leuke stop is een klooster. Ik ga met mijn fietskleren een kijkje nemen. De 5 biddende monniken onderbreken hun gebed en vragen of ik wil poseren. Ik begrijp het eerst niet maar als ik dan de eerste telefoon wordt bovengehaald wordt het duidelijk. Op de foto eerst alleen en dan met de monniken individueel. Na deze tempel rijden we rustig verder. Na een plas pauze op een onverharde weg laten we de avonturiers in ons naar bovenkomen. We rijden een heel stuk tot aan de rivier om dan tot de vaststelling te komen dat het pad naast de rivier niet geschikt is voor fietsers. Terug naar de hoofdweg dan maar. Rond 12u30 stel ik de vraag waar we zouden eten. Blijkbaar zijn we het restaurant waar we moesten eten al voorbij. We rijden verder in de veronderstelling dat we wel iets anders zouden vinden. Gelukkig worden we bijgehaald door de volgbus en kent de gids nog een lokaal restaurantje. Binninin treffen we 6 lokale vrouwen aan die bij iedere binnenkomst van ons enthousiaster worden. 5 mannen in koers uitrusting hadden ze nog nooit gezien. Tijdens het eten roddelen ze een beetje over ons. Plots trekt er één van de vrouwen aan mijn been haar.dat kennen ze blijkbaar niet in Tibet. We eten heerlijke noodle soep. Een van de vrouwen naast me heeft gebakken aardappel schijfjes met chilipoeder op. Ik vraag of ik er eentje mag proeven. De uitbaatster van de zaak zet een hele mand van die schijfjes op tafel. Papa is direct enthousiast.   Ze zijn dan ook erg lekker. Na het eten fietsen we rustig verder. Onderweg zien we een heleboel pelgrims. Ze zijn op weg naar Lhasa. Ze groeten ons allemaal even enthousiast. Na het nemen van een foto krijg ik zelfs eten aangeboden. Ik twijfel en besluit te weigeren. Nu heb ik daar uiteraard spijt van. Volgende keer laat ik die kans niet aan mijn neus voorbij gaan. Een paar km voor het einde van de rit besluiten we nog een terrasje te doen. We installeren ons bij een lokaal zaakje en bestellen melk thee. Even nadat we zitten komt de grootvader erbij zitten. Na wat gebarentaal komen we er achter dat hij Syria zijn zonnebril wil opzetten. Ze ruilen de zonnebril van Syria tegen zijn hoed. Nog even later komt de grootmoeder erbij zitten. Deze wordt onmiddellijk gebombardeerd tot papa zijn maîtresse. De grootmoeder vind ons niet zo interessant en maakt plaats voor nog een grootvader. Deze gaat al snel op verkenning uit. De Bernhard' van de papa worden nauwkeurig onderzocht en als hij de koersbroek enkele cm hoger trekt om te kijken of daar ook haren staan is het verbazing alom. Melkwitte dijen en met haren op. Als Suria het glas bijvult van deze man dan slaat hij met zijn wandelstok tegen suria's klokken spel. Hilariteit alom. Na de thee besluiten we nog via kleine wegen het dorp te verkennen. Met de mountainbike is het handig manoeuvreren over de kleine weggetjes. We zien weinig mensen in het dorp. Na wat zoekwerk vinden we een weg die ons helemaal rond laat gaan. We slapen in een klein hotel dat geen permit heeft voor buitenlanders. We krijgen dus de vraag om binnen de muren van het hotel te blijven. Na het avondeten probeer ik nog even over het hoofd te strelen van een hond. Komt er een hele roedel op me afgestormd. Ik besluit deze avond geen honden honden te aaien en ga slapen.