Reza lhatse

Het ontbijt ligt me niet. Een soort brood met gebakken ei. Ik werd wakker met veel keelpijn en mijn neus zat helemaal dicht. Hopelijk wordt dit niet erger. Vandaag een behoorlijke klim op het programma. Ik en papa vertrekken als laatste. De vraag kakken of niet kakken bleef lang onbeantwoord. De aanloop naar de klim proberen we rustig te nemen. Maar in beiden ons karakters bestaat rustig fietsen niet. Het eerste deel van de klim staat de wind pal op de neus. Ik moet na een paar km een tandje terug en zie een klein gaatje ontstaan met het wiel van de papa. Als ik dan nog eens terug schakel weet ik het is om zeep. Heel even twijfel ik of ik een lichtere shortcut zou nemen maar ik blijf toch op de weg. De bus brengt redding. Er is halverwege de klim is een pauze voorzien. Gelukkig! Banaantje eten, koek naar binnen, theetje, heerlijk. Het tweede deel gaat me al heel wat beter af. Boven staat de bus terug te wachten. Onze gids vraagt ons om traag te dalen. Echter deze afdaling is zo overzichtelijk dat ik me helemaal laat gaan. Na de afdaling stelt Fritz voor om te eten bij een warm waterbron. Mijn gedachten flitsen meteen terug naar de warmwater bron in Peru tijdens de larestrekking. In de bron hier staat het water zo laag (10 cm)dat ik het zwemmen aan mij voorbij laat gaan. Bij de patatten met yak zitten 3 ministukjes yak maar verder is het eten wel ok. Als we vertrekken na het eten staat de gids van Lhasa ons op te wachten. Hij is bezig met een rondrit met een stel Chinese meisjes. Wat een onverwachte maar leuke ontmoeting. Onderweg deel ik ook de eerste 2 potloden van Kim uit aan 2 kleine pagadders die ons om tijdens een pauze tegemoetkomen. Verder veel slapen, eten en nog meer slapen.